केतकीची लेखणी

काम नसलेला एक जण एकदा मला भेटला... काम नाही म्हणून फिरतो असा मला म्हणाला… मी म्हटलं त्याला अरे मुंबई मध्ये आहेस… इथे आंधळा, पांगळा सगळ्यांना अन्नाचा दाणा गावला… तुही काही काम कर… थोडं चालव तुझं डोकं… नाहीतर हात चलाखी दाखव... जमा होतील की लोकं… अगतिक झाला तो... डोळ्यात पाणी आणून म्हणाला… एक काळ होता जेव्हा झोपायचीही सवड नव्हती… पण आता मात्र माझं खातंच 'त्यानं' बंद करून टाकलं… VRS चा फॉर्म भरून मला काढून टाकलं… सांगितलं त्यानं जे नंतर, सांगीन सावकाशीनं श्रोतेहो… पण ऐकून मला त्याची कहाणी वाटली त्याच्याशी आपुलकी… गोष्ट होती त्याची आणि होती त्याच्या boss ची… Boss म्हणजे 'देव' वरचा... खातं होतं माणुसकी!

आज परत एकदा काखोटीला चंबू गबाळ बांधायची वेळ आली आहे.. परत एकदा आप्तांना अलविदा म्हणायची वेळ आली आहे.. आहे नव्या प्रवासाची आस.. पण रस्ता जुना आहे... आज परत एकदा घरी जायची वेळ आली आहे...