पोस्ट्स

मे, २०१२ पासूनच्या पोेस्ट दाखवत आहे

गृहप्रवेश

इमेज
नव्या घरातलं पहिलं पाऊल...देवावरचं पहिलं फुल... कानातले सोन्याचे डूल...ओट्यावरची नवी चूल... उतू जाणारं दुध.. ओसंडणारा आनंद... आठवणींचा मृत्गंध...उदबत्तीचा सुगंध... खिडकीतली कोकिळा... हिरवीगार बाग... हिवाळ्याच्या पहाटे.. दूर कुठे जाग.. समुद्राच्या काठावर लाटांचा फेस पहिला गृहप्रवेश... पहिली ओलांडलेली वेस...

दोघी

एकीला ध्यास सुरांचा एकाला भावतो वारा... दोघांची ओढ मला सारखी... ती ही आहे जवळची.. तो ही आहे प्यारा.. दोघांचा स्वभाव सारखा, तरीही आहे न्यारा... पावसाच्या सरी आणि तानपुऱ्याच्या तारा...

Life is beautiful

There are days when you are sad and then there are days when you are just happy... A simple pure state of happiness… Everything around you seems to be working well… Not extra-ordinary... but just nice... Normal… The day is just right – not too sunny not but not too gloomy… You wake up just on time to get ready, do your prayers, looking in the mirror you think – I manage to look nice today :)… You walk out to go to office… The news-paper stand has the newspaper you want… he smiles as usual, you smile back… you see some more smiling faces… you don’t need to know their names… but you know they live here somewhere… the sense of familiarity makes you feel good :)… you manage to catch the bus you want…you have enough change for the bus ticket, get a place to sit and reach office on time.. 9.30 dot…. Then there are phone calls, emails… some stressed, some meaningless, some hard to answer, some easy … but then eventually you go about doing your job… Taking the last sip of coffee just befor

Connectivity

वेळ आहे सगळ्यांना आता connectivity ही आहे.. "दिसलास तर टिकलास" अशी या मायाजालाची नीती आहे... फक्त मनमोकळ्या गप्पांची किंमत किती आहे? दोस्तहो, हीच खरी भीती आहे..!

वीज म्हणाली पावसाला....

जरा थांब जरा थांब तुझी झेप लांब लांब पागोळ्यांनी ओले खांब तुझी वाट तरी सांग... आळविते मी मल्हार तुझी जीत माझी हार अरे झेपे कसा भार अंग शहार शहार एक वेडा जणू नाद मोरपंखी घाली साद तूच पुढे कर हात मिळे तुला माझी दाद तुझा मेघ-निळा रंग कधी नागमोडी ढंग अरे तल्लीन होऊन पाहायचा लागे छंद माझा जीव तू आधा! वेडी झाले रे नाथा.. तू कृष्ण मी राधा! तू  कृष्ण मी राधा!

प्रेरणा

कविता सुचते कशी? झाडावरून कैरी पडते अगदी तशी! विचारांना वेच जरा, मग हात फिरतो गरागरा! उत्साह भरतो असा मनात, कागद हवा-हवा क्षणात! शाई ही थोडी भरा, हात फिरतो गरागरा! दिसेल ते वाटे सुंदर! फावल्या वेळेची त्यात भर... श्वास घेऊ दे जराजरा, हात फिरतो गरागरा! ओसाड असतो काही वेळ, शब्दांचा जुळे ना मेळ... राग येतो तरातरा! हात फिरतो गरागरा!! एक घटना एक क्षण... आठवणींचे चोरटे कण... ओंजळिनी भराभरा हात फिरतो गरागरा! कविता सुचण्याचे भाव... "प्रेरणा" त्याचं नाव, विरळा पण तो क्षण खरा, हात फिरतो गरागरा!

मनधरणी

पावसा पावसा लवकर ये, आकाशाला झाकोळून टाक... रस्त्यावरती धाव घे, हाकेला आमच्या पाव रे! लाहीलाही अंगाची... उन्हाच्या लाल रंगाची... उकाडा पार परतून दे हाकेला आमच्या पाव रे! दर्यातून ये खोऱ्यातून ये हिरव्यागार फांद्यातून ये हलक्याश्या झऱ्यातून ये नाचेल सारं गाव रे हाकेला आमच्या पाव रे! लहानांना आनंद दे शेतकऱ्याला धंदा दे लहान असो व थोर असो चिंब भिजायची हाव रे हाकेला आमच्या पाव रे! मे महिन्याचा भस्मासुर, कोरडं निर्जन दूरदूर... काळ्या ढगांचा लपंडाव, मनाला लावी हूरहूर... वाऱ्याच्या झोतातून ये! हाकेला आमच्या पाव रे! तुझी ओढ नेहमीचीच... आळवणी माझी तीच तीच... दरवर्षीची मनधरणी मागे लागते तरीही मीच... इस बार तो जल्दी आव रे हाकेला आमच्या पाव रे!

भाजी

स्टेशनच्या शेजारीची भाजीवाली आजी, आवाज तिचा टिपेचा, ताजी तिची भाजी! लालबुंद टॉमेटो, हिरवीगार कोथिंबीर, मातकट सुरण, पण केशरी रंग देई धीर हसऱ्या चेहऱ्यानी ती सहज म्हणून जाते, "इतक्या पैश्यात ताई इतकीच भाजी येते… पिशवी मात्र मागू नका… तुमचीच पिशवी आणा… प्लास्टिक च्या एका पिशवी मागे वाचतो एक आणा… " बाजुवाल्या भैयाकडून ती सुटे पैसे घेते… पण ठणकावून सांगते.. "भाजी माझीच चांगली असते!" दुरून येताना पाहिलन की विचारते “आज काय देऊ? मटार , गावर, घेवडा, की थोडा फ्लॉवर ठेऊ?” दोन दिवस झाले ती दिसली नाही कुठे… का कुणास ठाऊक पण चुकल्या सारखं वाटे… निळ्या प्लास्टिक नि बांधलेली तिची टोपली तिथेच होती… पण त्यावर आता “Work -In -Progress” ची पाटी होती… महात्मा गांधी मार्गाचा पुन्हा जीर्णोद्धार होत होता… खोदलेल्या रस्त्यावर MSEB चा बोर्ड होता… कपाळाला आठ्या घालून मी काठ सावरत चालले, एक विचार येऊन मात्र एकदम गलबलले रोजची भाजी विकली नाही तर ती जेवत कशी असेल? गोजिरं तिचं हसणं आता परत कधी दिसेल?....

बाग

सरसावून बाह्या गं कामाला लाग भरभरून फुलव आज आनंदाची बाग || आनंदाच्या बागेला हास्याची कमान अनुभव आणि आधार बागकामाचं सामान, पहिली रोपं लावायला तूच थोडी वाक भरभरून फुलव आज आनंदाची बाग | विश्वासाच्या रोपांना समजुतीचं सिंचन विचारांची प्रगल्भता बागेसमोरचं अंगण कधी हो सावली कधी दाखव उन्हाचा धाक भरभरून फुलव आज आनंदाची बाग | छोट्याश्या तुझ्या रोपट्याला मायेचं खळं कर प्रेमाच्या ओलाव्याची घाल थोडी त्यात भर कष्टांच्या फवारणिनी रोपाला तू राख भरभरून फुलव आज आनंदाची बाग |   आपुलकीनी प्रत्येक रोप ताठ उभं राहू दे दुःख आणि हेवेदावे निचरा होऊन जाऊ दे प्रत्येक रोपातून मग येईल प्रेमाची हाक भरभरून फुलव आज आनंदाची बाग |   मालकासारखं खत दे, माळ्यासारखे कष्ट दे, मुलांसारखं हसणं दे, फुलपाखराचा स्पर्श दे दिव्यासारखं डोळ्यात तेल घालून जाग भरभरून फुलत राहील आनंदाची बाग |