केतकीची लेखणी

प्रश्न पडावा पाहून त्यांना सुन्दर्या की बाहुल्या विमान प्रवासाचा विचार करतो मज गुदगुल्या पहिला प्रवास म्हणुन सरे आले सोडायला डोळ्यामधे अश्रु शब्द नाही बोलायला पाणावलेल्या डोळ्यांनी घेउन त्यांचा निरोप पुढचे पाऊल काय म्हणुन वाढला माझा हुरूप

टकमक टकमक इकडे तिकडे भीर भीर मी पाहे कुर्सिकी पेटी बांधो विमान उड़ने वाला है ! सामानाच्या वजनापासून बोर्डिंग पास पर्यन्त धडपडून मी सावरत आवरत होते गोष्टी अनंत मोठी बॅग आकार तिचा अबब केवढा मोठा घड़ी घालुनी मी ही राहीन , दावा नही खोटा पर्स आणखी छोटीशी , ती ही नविन कोरी माझी अन् सामानाच्या वजनाची बरोबरी