केतकीची लेखणी

येतोच आहेस इथे तर माझं काम थोडं कर… यादी आहे छोटीशी, या गोष्टी तेवढ्या बरोबर आण... नाक्यावरच्या गरम वडापावची जिभेवर तरंगणारी चव आण... तिथेच बाजूला चिंचेच्या झाडाची भर दुपारची सावली आण रस्त्यातून जाताना दिसणारे हसरे ओळखीचे चेहरे आण... बाजूच्या आजोबांनी दिलेली ती लीमलेटची गोळी आण... खेळणाऱ्या मुलांचा बाँल हरवून परत मिळाल्याचा आनंद आण क्रिकेटची मँच बघतानाचा जल्लोषही बांधून आण… भावाची पाठीवरची थाप आण… मैत्रिणीचं अखंड खिदळणं आण... आईची प्रेमळ हाक आण... बाबांचा आशीर्वाद आण… आणि सगळ्यात महत्वाचं म्हणजे... मातीचा सुवास आण… असु दे खाली आलेली ओली झाडाची फांदी… रस्ता आण धुतलेला… आणि आण तुझे मोकळे क्षण ... या वर्षी पावसाळ्यात तिथे नाही मी... तू येतोच आहेस तर माझं थोडं काम कर... या गोष्टी तेवढ्या तुझ्या गाठी बांधून आण...

कसा कसा हा उन्हाळा लाही लाही अंगा अंगी... इथे उसासे मी सोडी तिथे झाली तुझी नांदी अरे पावसा पावसा असा निष्ठुर कसा तू? महाराष्ट्री तू आलासी इथे येई केव्हा सांगी... तुझ्या आगमनी माझे बेत आभाळाएवढे… तुझा स्पर्श मन मोही तो सुगंधही आवडे कशी राहू रे मी सांग मृतगंधाविना इथे... रुक्ष झाडं सरती माती हिरवाईचे वावडे... आठवते सर तुझी अन सोसाट्याचा वारा… सारीकडे पळापळ गार थेंबांचा तो मारा... एका आडोश्याला उभी वाट पाहे थांबायाची सर कोसळोनी येते, आणि तोल जातो सारा! चिंब भिजून मनात झाला अवघाची आनंद सारे डोलाया लागले मन हो माझे स्वछंद… डोळीयात माझ्या पाणी पण बाहेर ओसाड आठवते आज सारे… वारा वाही दूर मंद… माझी माणसे प्रदेश सारे दूर ते राहिले... पण तुझ्याच भरोशी इथे सारे मी साहिले... येई येई वेगी आता तुझे करते आर्जव… तुझ्या भेटीत तिकडच्यांचे हसू मी पाहिले…हसू मी पाहिले...