पोस्ट्स

मैं हूँ|

तुम्हारी गुदगुदी वाली हसी सुनना चाहती हूँ... तुम्हारे भोलेपनको हाथो में  सिमटना चाहती हूँ... तुम्हारे बचपनके हर पलकों मैं भी जीना चाहती हूँ... मैं ठीक हूँ...! नई उम्मीदोंको जगाना चाहती हूँ... नए रास्ते खोजना चाहती हूँ... नए मंजिलोंपर पोहोचना चाहती हूँ... मैं खुश हूँ...! नई चीज़ोको आजमाना चाहती हूँ... परदेसकी गलियोंमें देश ढूंढ़ना चाहती हूँ... दोस्तों के मेलेमें खोना चाहती हूँ... मैं ज़िंदा हूँ...!  मैं तुमसे दूर हूँ... मैं सीख रही हूँ... मैं काबिल हूँ... मैं माँ, पत्नी, बेटी, दोस्त हूँ...| मैं हूँ|

आलिया भोगासी

दिवसाशेवटी लॅपटॉप समोरूनी पूर्ण कामे करुनि केला आदर ।। मनी केला विचार संपवुनी ढीगभर कामाचा डोंगर खेळावे क्षणभर ... ।। गुलाबी हातांनी मिचमिच्या डोळ्यांनी इटुकल्या ओठांचा कबीर हजर ! मोठे कुतूहल तोंडी किलबिल छोट्याश्या डोळ्यांनी पहातसे ।। सरबत्ती प्रश्नांची मालिका गप्पांची लॅपटॉपला तो निरखतसे ।। झोपला कुशीत घेतला मिठीत मुका घेऊन गेला स्वप्नांच्या गावात ।। त्याला झोपवून लॅपटॉप घेऊन उघडले दुकान... पुन्हा एकवार ।। प्रेमळ साथीदार लावी कामाला हातभार त्याच्या कृपेवर माझे दुकान चाले ।। आलिया भोगासी असावे सादर मनी काही शंका आणू नये ।। करावे कर्म निभावावे प्रेम आनंदाचे मर्म हेच का?!

सवयीची जागा

सवयीचा झाला आहे आता । विमानाचा चमचमता आकाशातला दिवा क्षितीजाच्या पलिकडचा जांभळा काळोख हवा हवा फक्त स्वतःचं ऐकणारा, न बोलणारा तास कैक मैल जाऊनही स्थैर्याचा भास सवयीचा झाला आहे आता । गोड बोलणारी आत्मविश्वासु हवाई सुंदरी पडद्या पलीकडची धून कुठलीशी अधमुरी नेहमीच्या सवयीने आरामात चढणारे पाच जण नजरेत न सामावणारं विमानतळाचं मोकळेपण सवयीचं झालं आहे आता । एकाच साच्यातले शोभेचे 'तिरामिसु' ग्राउंड स्टाफचं ओळखीचं हसु हक्कानं मिळवलेलं 'aisle' सीटचं अढळपद रंगीत पेयांची आणि खाद्याची रसद सवयीची झाली आहे आता । नेहमीची बॅग, नेणाऱ्या सामानाची मनातली यादी चार्जर, चाव्या, पाकीट, कपडे आणि निरुपयोगी मानेची गादी छोटासा 'मुका', गालांवर खास, जाण्याची हुरहूर, येण्याची आस, सवयीची झाली आहे आता । घरातलं घरपण... ऑफिसचं थोरलेपण... यांच्यातला दुवा म्हणजे आकाशातला प्रवास ! प्रवासात मिळालेली ध्रुवताऱ्याची जागा सवयीची झाली आहे आता ।

बेरीज-वजाबाकी

शोधून तुझा चेहरा मी आरशात पाहिला... पण माझाही चेहरा मला सापडला नाही ... दिवस होते मंतरलेले ऊब होती हवेत बाहेर कोसळता पाऊस आणि मी तुझ्या कवेत ... आल्याचा चहा तुझ्या हातचा खास होता, प्रेमाच्या बेरजेवर साथीचा 'हातचा' बास होता ... वेडे होतो आपण, एकमेकांत साखळी सारखे अडकलेले, डोळ्यातले भाव वर वर चढत गेलेले... कुठे गेला मधला काळ? कसे काढले आपण दिवस? खुश होतो बहुतेक, फेडलेही काही नवस! शोधून पाहिला चेहरा मी आरशात आज तुझा आरशानी मात्र दाखवला चेहरा माझा ... बदलेली मी , सुंदर प्रतिबिंब ... पण मग डोळ्यातले ते भाव का होते वजा? - केतकी

शिवरायांचे वीर

इमेज
Two students at the base of Lohagad fort...

तू नकोस जाऊ दूर...

तू नकोस जाऊ दूर ओढुनी रेषा आपल्यात, मी माझ्या बाजू, खूप आठवणी हळूच जपल्यात... इतक्या सहजीने मोडलास तू खेळ आपला का? मी हरायलाही तयार तरीही डाव संपला का? तू सरळ ओळीचा नाकासमोर चाल चालणारा, मी नागमोडीच्या वळणांमध्ये ध्यास लावणारी... तू धीट कसा इतका करामती समजेना मजला... तळहातावरती जीव तरीही कळेचना तुजला... नशिबाच्या नशिबानेच आपली भेट भेदुनी गेली... सांगु तरी रे काय?... हृदयास छेदूनि गेली... तू तुझ्याच आयुष्यात मग्न हो आशीर्वाद तुला, पण नको करू रे दूर असे इतक्यातच बाद मला... 

मृदू स्वभावाचं गाव

इमेज
ओटावा की ऑटोवा? शब्द हळूच बोलावा ... बर्फाच्या शालीत लपलेलं गाव, त्याला प्रेमाची ऊब आणि मायेचा ओलावा || निळीशार तळी , हिरव्या गच्च बागा थेंबांनी नटलेल्या मोकळ्याश्या जागा मेपल च्या झाडांच्या लांबच लांब रांगा निसर्गाच्या मनात जणू आनंद साठावा ... ओटावा की ऑटोवा? त्याला प्रेमाची ऊब आणि मायेचा ओलावा | कधी सूर्याचं तेज, कधी पावसाची 'फेज' वाऱ्याचा झुळकीनं उडणारे केस... गॅलेरीत बसून खुशाल दिवस घालवावा ओटावा की ऑटोवा ?...मायेचा ओलावा| प्रत्येक जागेचा आपलासा एक स्वभाव असतो...  तिथल्या आयुष्याचा त्यात मुखडा दिसतो  बाकी छानछोकीचा डौल असेलही, पण या जागेचा मूळ स्वभाव, 'मृदू' असावा..  ओटावा की ऑटोवा ?...मायेचा ओलावा | घरच्यांपासून दूर, आई गेली भूर... तरी रोज व्हिडिओ मधून ऑटोवाची टूर! मथुरेचा कृष्ण जणू द्वारकेत खेळावा, ओटावा की ऑटोवा ? शब्द हळूच बोलावा ...